10) Socialización e cultura dos primeiros humanos

A importancia do grupo

Os homínidos organizaron as primitivas sociedades impoñendo normas e condutas. Dividiron os distintos traballos entre grupos de homes ou de homes e mulleres. A unión do grupo era fundamental para ter éxito na prolongación da vida dos individuos.

A organización social: o papel das mulleres e dos homes

As mulleres foron moi importantes na organización social. Ademais de coidar dos fillos, ocupábanse dos labores domésticos e de conservar e mellorar o hábitat. Tamén facían traballos de carrexo e recolección, colaboraron na caza e transmitían as ensinanzas do grupo aos seus fillos no período infantil.

As funcións dos homes concretáronse na condución do grupo polo territorio, na organización e execución dos plans de caza e noutras actividades para conseguir distintos alimentos e materiais para as actividades do grupo: pedra, óso, madeira, lume.

    

O hábitat

O hábitat foi mellorado co tempo. O ser humano buscou lugares adecuados para o seu establecemento seguro, tanto en covas, ao redor da entrada, como en espazos ao aire libre, en campamentos.

                  

A talla da pedra

Polas diferentes formas de tallar a pedra que o ser humano foi perfeccionando, foise adquirindo unha verdadeira tecnoloxía lítica. As súas variacións no tempo permiten diferenciar as distintas culturas arqueolóxicas. Desde os primeiros cantos golpeados para conseguir un fío do Homo habilis ata a fabricación de machadas talladas por dúas caras, chamadas bifaces, que servirían para realizar distintas tarefas e que fabricaría xa o Homo erectus.

O lume

                                    

Desde hai un millón de anos, o ser humano comezou a producir o lume. Primeiro coñeceríao polos incendios, que eran debidos aos raios das tormentas, así como tamén a consecuencia dos volcáns.

Máis tarde, fregando paus, aprendeu a producir as brasas, que co soprido se converterían en chamas. Tamén golpeando pedras saltarían faíscas que producirían lumes controlados.

Grazas ao lume puido conservar a calor, iluminarse na noite, escorrentar aos animais perigosos e evitar os insectos. Tamén lle serviu para asar a carne, que así resultaba máis fácil de dixerir e tiña un sabor máis apetitoso, e con isto comezou a técnica de cociñar alimentos.

A caza

A caza foi unha actividade humana de importancia transcendental para o seu desenvolvemento físico e cerebral, aínda que tamén con repercusións negativas, xa que, co tempo, os humanos provocaron a desaparición de moitas especies. 

Nun primeiro momento os humanos tiveron unha dieta vexetariana ou omnívora, cousa que foi cambiando cara á dieta carnívora de animais mortos ou cazados.